Overslaan naar inhoud 
Het Dubai International Financial Centre (DIFC) is al lange tijd een belangrijk financieel centrum in het Midden-Oosten, met een breed scala aan activiteiten op het gebied van bankieren, vermogensbeheer, verzekeringen en adviesdiensten. In de afgelopen jaren heeft de opkomst van digitale activa, voornamelijk op basis van gedistribueerde grootboektechnologie, toezichthouders ertoe aangezet om opnieuw te bekijken hoe de effectenwetgeving van toepassing kan zijn op deze nieuwe instrumenten. De Dubai Financial Services Authority (DFSA), de onafhankelijke toezichthouder van het DIFC, heeft een regeling voor digitale activa geïntroduceerd die zich in eerste instantie richt op tokens. Deze eerste fase biedt een kader voor het omgaan met blockchain-gebaseerde effecten en maakt de weg vrij voor latere toevoegingen die betrekking hebben op utility tokens, exchange tokens en stablecoins.
In dit artikel gaan we in op de grondgedachte achter het DIFC-regime voor digitale activa, de definities en het onderscheid dat de DFSA maakt tussen tokens, en de praktische implicaties voor marktdeelnemers. We bekijken ook hoe handelsplatformen, wallets en uitgevers van tokens zich moeten aanpassen aan de DIFC-regels om transparantie en bescherming van beleggers te garanderen. Aan het eind begrijpt u hoe de aanpak van het DIFC het vertrouwen in deze zich ontwikkelende sector kan versterken en tegelijkertijd ruimte biedt voor fintech-innovatie.
Korte achtergrondinformatie over de DIFC-regeling voor digitale activa
In 2021 bracht de DFSA een consultatiedocument uit over de regulering van tokens voor effecten binnen de DIFC. Dit document gaf vorm aan deel één van het nieuwe regime door te verduidelijken hoe digitale of tokenised vormen van aandelen, schulden of andere effecten bestaan onder de bestaande wetten. De toezichthouder herzag vervolgens zijn wetgevend kader om deze richtlijnen op te nemen en opende daarmee officieel de deur voor de uitgifte, verhandeling en het beheer van security tokens in het centrum.
De beslissing van de DFSA om veiligheidstokens als eerste aan te pakken was weloverwogen. Tokens die dezelfde rechten en plichten verlenen als aandelen, obligaties of futures vereisen een nauwkeurig onderzoek dat vergelijkbaar is met dat van conventionele beleggingen. De toezichthouder wilde er zeker van zijn dat de distributie of verhandeling van deze digitale activa in overeenstemming is met de gevestigde waarborgen voor beleggers, zoals de vereiste van prospectussen, accurate informatieverschaffing en een passende vergunning. Ondertussen richt deel twee van de regeling, die op het moment van schrijven nog in behandeling is, zich op niet-effecten, zoals betalingstokens, stablecoins en bepaalde vormen van utility tokens.
Definitie van tokens in DIFC-termen
De DFSA gebruikt de term “token” om een digitale representatie van waarde, rechten of plichten aan te duiden die elektronisch wordt vastgelegd en overgedragen via distributed ledger technology (DLT) of gelijkaardig. Typisch ontlenen deze tokens hun gepercipieerde waarde aan cryptografie en vertrouwen ze op een netwerk van knooppunten of miners/validators om eigendomsveranderingen te bevestigen. Elke tokenhouder interageert via adressen die beveiligd zijn door publiek-private sleutelparen, die een integraal aspect vormen van op blockchain gebaseerde financiën.
Onder het nieuwe regime let de DFSA er vooral op of de kenmerken van een token overeenkomen met die van een “effect”. Als dat zo is, onderwerpt de autoriteit dat token aan de conventionele effectenregels, ongeacht de gebruikte technologie. Zo kan een token dat houders een aandeel in toekomstige winsten garandeert of een met aandelen vergelijkbaar stemrecht in een project geeft, heel goed als een “investering” worden beschouwd.
Zekerheidstokens en parallellen met de Howey-test
Eén methode om een security token te classificeren doet denken aan de bekende Howey Test, die onderzoekt of er sprake is van een investering van geld in een gemeenschappelijke onderneming met een winstverwachting die afhankelijk is van de inspanningen van een promotor of derde partij. Als aan deze criteria wordt voldaan, beschouwt de DFSA het als een investering die onder standaard toezicht staat. Security tokens bieden meestal:
- Equity-achtige rechten: Toegang tot dividenden, stemmen of liquidatieopbrengsten, vergelijkbaar met aandelen.
- Schuld-achtige claims: Vaste of variabele rente op een hoofdsom, vergelijkbaar met obligaties of schuldbrieven.
- Derivaatachtige structuren: Het potentieel voor rendement op basis van onderliggende activa, zoals futures of opties.
Door dergelijke digitale instrumenten als “gespecificeerde beleggingen” te behandelen, zorgt de DFSA ervoor dat potentiële emittenten of distributeurs de relevante vergunningen moeten verkrijgen, verplichte informatie moeten verstrekken en marketingregels moeten volgen die zijn ontworpen om beleggers te beschermen, zowel particuliere als professionele beleggers.
Onze werktijden: Maandag tot vrijdag, 9 AM - 6 PM GMT+4
Liever een bericht sturen? Neem contact met ons op via messengers of bel ons gewoon:
Mechanica van handel en afwikkeling
De DFSA vertrouwt op een robuust bestaand kader voor vergunningverlening aan en toezicht op marktexploitanten, van geautoriseerde marktinstellingen (beurzen) tot alternatieve handelssystemen. Omdat security tokens in feite worden erkend als een nieuw type effect, zijn dezelfde of vergelijkbare regels van toepassing. Of de exploitant nu een gecentraliseerde beurs, een multilaterale handelsfaciliteit of een georganiseerde handelsfaciliteit is, hij moet het volgende in acht nemen:
Eerlijke toegang
Het platform moet garanderen dat deelnemers zonder discriminatie worden behandeld en dat reglementen openbaar zijn.
Niet-anonieme handel
Privacy tokens of puur peer-to-peer, niet-geverifieerde transacties zijn niet toegestaan. De DFSA eist sterke KYC- en AML-protocollen, zodat gewetenloze actoren het systeem niet kunnen misbruiken.
IT veerkracht
De autoriteit wil een duidelijk beeld van hoe de onderliggende DLT-technologie werkt, vooral hoe veranderingen zoals hard forks of updates worden afgehandeld. Het platform moet aangeven hoe het eigenaarschap verifieert, grootboeken bijwerkt en conflicten beheert.
Jaarlijkse technische audits
Uitbaters onderwerpen zich gewoonlijk aan jaarlijkse IT-audits uitgevoerd door onafhankelijke experts, waarbij de cyberbeveiligingshouding, de integriteit van de code en de naleving van governanceprocedures worden beoordeeld.
Omdat veel op token gebaseerde transacties afhankelijk zijn van bijna onmiddellijke afwikkeling, heeft de aanpak van de DFSA betrekking op de manier waarop deze transacties echte eigendomsveranderingen weerspiegelen. Als een exploitant of platform tokens van klanten op één rekening bewaart (onder de privésleutel van het platform), eist de DFSA duidelijkheid over hoe transacties worden gematcht, gevalideerd en in het grootboek worden geplaatst.
Toelaatbaarheid en het concept van directe toegang
Onder eerdere regelingen konden alleen bepaalde soorten professionele cliënten of tussenpersonen rechtstreeks deelnemen aan beurzen die onder toezicht van de DFSA stonden. De nieuwe regeling voor digitale activa wijzigt dit standpunt en staat exploitanten toe om directe toegang te bieden aan een bredere gebruikersbasis, afhankelijk van verbeterde protocollen. Deze verschuiving erkent het meer gedecentraliseerde of peer-to-peer karakter van digitale effecten, maar legt de exploitant ook verantwoordelijkheden op met betrekking tot KYC, AML en de classificatie van beleggers.
De DFSA ziet directe toegang tot een bredere gebruikersbasis als een optie.
De DFSA ziet directe toegang als een logische uitbreiding van het fundamentele uitgangspunt van blockchain, waarbij veel deelnemers liever niet vertrouwen op een keten van tussenpersonen. Maar de DFSA stelt ook duidelijke grenzen: puur anonieme of privacy-georiënteerde activiteiten zijn verboden terrein.
"Platforms die directe toegang bieden, moeten hun klanten voortdurend controleren om ervoor te zorgen dat ze binnen aanvaardbare risicoparameters blijven, zodat ze geen ondergekwalificeerde beleggers of witwaspraktijken hebben. "
notering en uitgifte van security tokens
Zekerheidstokens kunnen worden genoteerd voor secundaire handel op DFSA-gereguleerde beurzen of alternatieve handelssystemen in de DIFC, zolang ze voldoen aan de noteringscriteria. Daarnaast kunnen deze faciliteiten primaire aanbiedingen van tokens afhandelen, vergelijkbaar met hoe een beurs een IPO zou kunnen organiseren. De DFSA vereist dat wordt voldaan aan standaardvoorwaarden voor notering, van achtergrondcontroles tot financiële informatie. Voor tokens die op een beurs in het buitenland worden verhandeld, zal de DFSA afwegen of dat buitenlandse platform aan de juiste standaarden voldoet, waardoor mogelijk cross-listing mogelijk wordt.
Wat de uitgifte betreft, bevestigt de autoriteit opnieuw dat conventionele openbaarmakingsregels voor effecten van toepassing zijn op elke openbare aanbieding van een token. Als de uitgevende instelling of het aanbod meer dan 100.000 US dollar aan minimum inschrijvingen bedraagt, kan het in aanmerking komen als een vrijgesteld aanbod, hoewel elk fractioneel belang dat onder die drempel wordt verkocht de vrijstelling kan verliezen. De logica is om te voorkomen dat gewetenloze verkopers risicovolle tokens op de markt brengen aan kleine of particuliere beleggers zonder adequate bescherming.
Digitale portemonnees, bewaarneming en de keuze van de gebruiker
Een ander gebied dat wordt gereguleerd in het DIFC-regime voor digitale activa betreft digitale portemonnees, die de privésleutels opslaan die nodig zijn voor toegang tot of overdracht van veiligheidstokens. Klanten kunnen kiezen uit hot wallets (verbonden met het internet) of cold wallets (hardware-gebaseerd), hoewel de DFSA aandringt op een licentie voor elke entiteit die de bewaring van tokens van klanten verzorgt. Deze vergunning valt onder de “Bewaring” activiteit, wat betekent dat de exploitant moet aantonen dat hij digitale activa veilig kan houden, real-time reconciliatie kan garanderen en zich aan de regels voor scheiding van klantactiva moet houden.
Meer nog, een entiteit die bewaring van klantentokens aanbiedt, moet een vergunning hebben.
Meer nog, een gebruiker kan tokens zelf bewaren via persoonlijke portemonnees. De benadering van de DFSA is dat het directe eigendom van de gebruiker op eigen risico is, zonder de garantie van het platform. Als een platform of alternatief handelssysteem daarentegen voor het gemak de sleutels van een gebruiker bewaart, moet het aantonen hoe het diefstal of misbruik voorkomt. Dit is cruciaal, want als het platform alle tokens onderbrengt in één enkele privésleutel die het controleert, kan een hack of interne fraude alle deelnemers tegelijk treffen.
Krijg de meest relevante informatie over het zakenleven in Dubai
Fonds tokens en verdere uitbreidingen
De DFSA-regels maken ook tokenfondsbelangen mogelijk. Als een token een aandeel in een collectieve beleggingsregeling vertegenwoordigt, wordt het gereguleerd als een eenheid in een fonds. Aanvullende openbaarmakingen weerspiegelen die van traditionele fondsen, waaronder hoe aflossingen plaatsvinden, hoe de intrinsieke waarde wordt berekend en eventuele onderliggende crypto- of reële activa. Er kan worden gekozen voor publieke of private distributiekanalen, die overeenkomen met conventionele fondswetten en tegelijkertijd gebruikmaken van de snelheid en transparantie van DLT-gebaseerde uitgifte.
Deze flexibiliteit strekt zich uit tot die van traditionele fondsen.
Deze flexibiliteit strekt zich ook uit tot grensoverschrijdende distributie, hoewel buitenlandse of binnenlandse marketingregels een rol kunnen spelen. Kortom, de DFSA behandelt tokenised fondsdeelbewijzen zoals het standaard fondsdeelbewijzen zou behandelen, en vereist dat beheerders voldoen aan de gebruikelijke normen voor fondsvergunningen in het DIFC.
"Het DIFC-regime voor digitale activa gaat specifiek in op hoe de op technologie gebaseerde aspecten, zoals on-chain waarderingen of de mogelijkheid van onmiddellijke afwikkeling, worden geïntegreerd met bestaande waarborgen."
Deel twee: Een blik op de toekomst
Tijdens het opstellen van deel één maakte de DFSA duidelijk dat wisseltokens, utility tokens, stablecoins en andere vormen van crypto assets nog niet gereguleerd zijn in het DIFC. Deze categorieën worden mogelijk toegevoegd aan het officiële kader in deel twee van de regeling voor digitale activa. Waarnemers verwachten dat de DFSA betalingsachtige tokens die geen eigendomsbelang of financieel rendement vertegenwoordigen, plus stablecoins die gekoppeld zijn aan externe referenties, in aparte richtlijnen zal definiëren.
Voor sommigen kan deze gefaseerde aanpak een tijdelijke kloof vormen. Als een token niet voldoet aan de drempel voor een effect, blijft het buiten het gereguleerde gebied, wat betekent dat de DFSA het niet goedkeurt en er geen toezicht op houdt. Maar als het karakter van de token verandert, bijvoorbeeld van een “nutsfunctie” naar iets met aandelenkenmerken, kan de DFSA ingrijpen. Het netto-effect is een flexibele omgeving die echte innovatie aanmoedigt, maar verkeerde labeling tegengaat. Zodra het tweede deel is onthuld, kunnen ontwikkelaars van stablecoins, betalingstokens of nutstokens die zich op beleggingsgebied begeven meer duidelijkheid verwachten.
Extra kosten en overwegingen
Voor geavanceerde marktexploitanten die veiligheidstokens behandelen, heeft de DFSA specifieke vergoedingsschema’s opgesteld. Het indienen van een aanvraag voor een licentie voor een alternatief handelssysteem dat in security tokens handelt, kost ongeveer 150.000 US dollar, met een jaarlijkse licentievergoeding van 100.000 dollar. Als er directe toegang wordt aangeboden, wordt er nog eens 10.000 per jaar geheven. Een kleinhandelsaantekening kost 20.000 dollar, zodat de exploitant ook met niet-professionele klanten kan handelen. Ondertussen kunnen de noteringskosten voor elk veiligheidstoken oplopen tot 2.500.
De regelgeving wordt aangevuld met standaard DIFC oprichtingskosten, meestal 8.000 voor naamsreservering en 12.000 voor het oprichten van een besloten vennootschap op aandelen, met extra bedragen voor registratie van gegevensbescherming (1.250 voor het eerste jaar en 500 daarna). Exploitanten moeten ook fysieke kantoren huren in de DIFC, waarvan de kosten variëren van 35.000 tot tienduizenden extra, afhankelijk van de locatie en de grootte. Omdat exploitanten vaak personeel op locatie nodig hebben, moeten ze rekening houden met de kosten van werkvisa, borgkosten en uitbreidingen van de werkruimte.
-
Voor verkopers gelden dezelfde openbaarmakingsvereisten als voor traditionele effecten (bijv. prospectusverplichtingen), met vrijstellingsdrempels boven 100.000 USD
-
Fondseenheden op basis van tokens moeten zich houden aan de fondsreglementering, een openbare of onderhandse plaatsing aanbieden en eventuele holdings van crypto-activa boven 10% bekendmaken
-
De regeling biedt een gefaseerde aanpak, waardoor echte innovatie in tokeneffecten mogelijk wordt terwijl de belangrijkste beleggersbescherming en AML-waarborgen gehandhaafd blijven
Handhaving en doorlopende verplichtingen
Of een bedrijf nu een alternatief handelssysteem exploitant of een tokenuitgever is, de DFSA legt doorlopende verplichtingen op die de omgeving stabiel houden:
- Jaarlijkse IT-audits: Uitgevoerd door externe deskundigen, die controleren of het platform of de tokeninfrastructuur veilig blijft en voldoet aan de oorspronkelijke specificaties.
- AML en KYC: Omdat cryptografische transacties zich mogelijk over de hele wereld uitstrekken, is de DFSA vooral op zijn hoede voor het witwassen van geld. De exploitant moet identiteitscontroles uitvoeren, verdachte transacties monitoren en relevante rapporten indienen.
- Updates van openbaarmakingen: Als er nieuwe tokens worden geïntroduceerd, of als een bestaand token rechten wijzigt, moet de exploitant of uitgever de DFSA informeren. Dit zorgt ervoor dat er geen verborgen verschuivingen zijn die de rechten van beleggers in gevaar brengen.
- Klantenclassificaties: Voor systemen met directe toegang moet de status van elke gebruiker (particulier, professioneel of institutioneel) regelmatig worden bevestigd, waarbij de beleggersbescherming dienovereenkomstig moet worden aangepast.
Omdat de technologie evolueert, vooral rond gedistribueerde grootboeken, verwacht de DFSA dat exploitanten goed gedocumenteerde processen bijhouden voor het omgaan met forks, code-upgrades of wijzigingen in het consensusmechanisme. In elk scenario moet de exploitant definiëren hoe gebruikersfondsen of tokens beschermd blijven.
Eindgedachten
De eerste dekking van veiligheidstokens door de DIFC-regeling voor digitale activa heeft al de interesse gewekt van emittenten, fondsbeheerders en platformexploitanten. Een breed scala aan toekomstige uitbreidingen, van stablecoins tot utility tokens, zou uiteindelijk het hele crypto-activaspectrum binnen het gereguleerde bereik kunnen brengen. Het voordeel voor deelnemers is een omgeving die het vertrouwen bevordert van vermogende particulieren, lokale family offices en institutionele beleggers, die allemaal de reputatie en duidelijkheid waarderen die verbonden zijn aan het DIFC.
Tegelijkertijd is het DIFC de plek bij uitstek om te beleggen in cryptomunten.
Tegelijkertijd betekent de honger van de regio naar geavanceerde financiering dat de op principes gebaseerde benadering van toezicht van het DIFC een verscheidenheid aan voorstellen zou kunnen aantrekken, zowel conventionele financiële instellingen die hun instrumenten willen digitaliseren als new-age blockchainondernemingen die op zoek zijn naar een gereguleerde thuisbasis. De komende jaren, wanneer het tweede deel van de regeling wordt vrijgegeven, kunnen we meer synergie verwachten tussen mainstream finance en de opkomende digitale sector. Deze synergie zou de positie van Dubai als wereldwijde fintech-hub verder kunnen verankeren.
